هفت راهکار پیشگیری از لغزش در تعطیلات نوروز

تعطیلات نوروزی می‌تواند دوره‌ای حساس و پرچالش برای افراد در حال بهبودی از اعتیاد و الکلیسم باشد. افزایش تعاملات اجتماعی، مهمانی‌ها، تغییرات در برنامه‌های روزمره و مواجهه با محیط‌های پرخطر، احتمال عود را افزایش می‌دهد. بااین‌حال، با برنامه‌ریزی مناسب و رعایت نکاتی خاص، می‌توان این دوران را با موفقیت پشت سر گذاشت.

عوامل خطر در تعطیلات:

1. مهمانی‌ها و دورهمی‌ها: حضور در مهمانی‌هایی که در آن‌ها مشروبات الکلی یا مواد مخدر مصرف می‌شود، خطر عود را افزایش می‌دهد.

2. احساس تنهایی یا استرس: تعطیلات می‌تواند باعث احساس انزوا یا فشارهای عاطفی شود که از عوامل مهم عود هستند.

3. تغییر در برنامه‌های روزمره: تعطیلات ممکن است باعث کاهش تعهد به جلسات درمانی یا برنامه‌های حمایتی شود.

4. نوستالژی و یادآوری خاطرات: دیدار با دوستان قدیمی یا حضور در مکان‌هایی که قبلاً مصرف در آن‌ها رخ داده، می‌تواند وسوسه‌برانگیز باشد.

راهکارهای پیشگیری از عود:

1. برنامه‌ریزی از پیش: داشتن یک برنامه دقیق برای روزهای تعطیل، شامل شرکت در فعالیت‌های سالم و جایگزین، به جلوگیری از موقعیت‌های پرخطر کمک می‌کند.

2. حمایت اجتماعی: ارتباط با افراد حامی، از جمله خانواده، دوستان سالم و گروه‌های حمایتی (مانند انجمن معتادان گمنام یا الکلی‌های گمنام) بسیار مهم است.

3. اجتناب از موقعیت‌های پرخطر: شرکت نکردن در مهمانی‌هایی که احتمال مصرف مواد در آن‌ها وجود دارد، یک راهکار اساسی برای پیشگیری از عود است.

4. مشغول نگه‌داشتن خود: انجام فعالیت‌های سالم مانند ورزش، کتاب‌خوانی، سفرهای کوتاه یا شرکت در کارهای داوطلبانه می‌تواند فرد را از وسوسه دور نگه دارد.

5. یادآوری دلایل بهبودی: نوشتن مزایای ترک اعتیاد و مرور دستاوردهای بهبودی، به تقویت انگیزه و جلوگیری از وسوسه کمک می‌کند.

6. حضور در جلسات حمایتی: حتی در تعطیلات، شرکت در جلسات گروه‌های حمایتی (حضوری یا آنلاین) می‌تواند یک عامل کلیدی برای حفظ بهبودی باشد.

7. مدیریت استرس و احساسات: استفاده از تکنیک‌های آرام‌سازی مانند مدیتیشن، تمرین تنفس عمیق و نوشتن احساسات در دفترچه شخصی، به کاهش استرس کمک می‌کند.

با رعایت این توصیه‌ها، افراد در حال بهبودی می‌توانند تعطیلات نوروزی را بدون بازگشت به مصرف، با آرامش و رضایت سپری کنند.

عوامل خطر و محافظت‌کننده در دوره نوجوانی

شناخت عوامل خطر و محافظت‌کننده می‌تواند به کاهش خطر اعتیاد در نوجوانان کمک کند. عوامل خطر، احتمال گرایش به رفتارهای پرخطر مانند مصرف مواد را افزایش می‌دهند. در مقابل، عوامل محافظت‌کننده نقش بازدارنده‌ای دارند و نوجوانان را از افتادن در دام اعتیاد حفظ می‌کنند.

عوامل خطر:

• فشار همسالان: نوجوانان به دلیل نیاز به پذیرش اجتماعی، ممکن است برای جلب توجه دوستان به مصرف مواد روی آورند.

• مشکلات خانوادگی: نبود ارتباط سالم با والدین، طلاق، خشونت خانوادگی و نبود نظارت کافی می‌تواند خطر اعتیاد را افزایش دهد.

• اختلالات روانی: مشکلاتی مانند افسردگی، اضطراب و ناتوانی در مدیریت استرس، نوجوانان را به سمت مصرف مواد سوق می‌دهد.

• عدم آگاهی: نداشتن اطلاعات کافی درباره اثرات مواد مخدر و خطرات آن، نوجوانان را آسیب‌پذیرتر می‌کند.

عوامل محافظت‌کننده:

• حمایت خانواده: رابطه مثبت و حمایت‌گر والدین و ایجاد محیطی امن برای گفتگو.

• دوستان سالم: دوستی با افرادی که به رفتارهای سالم و مثبت تمایل دارند.

• آموزش مهارت‌های زندگی: توانایی حل مسئله، مدیریت استرس و تصمیم‌گیری مؤثر.

• فعالیت‌های مثبت: شرکت در ورزش، هنر و فعالیت‌های اجتماعی سالم.

---